Aktualności

Jej – nie tylko zawodową – aktywnością oraz entuzjazmem do działania można byłoby obdzielić co najmniej kilka osób. Zresztą sama wciąż to robi. Aleksandra Kurowska-Susdorf, prywatnie mieszkanka kaszubskiej wsi, mama trójki dzieci i wielka miłośniczka podróży oraz natury, od lat aktywnie działa na rzecz edukacji wielokulturowej oraz lokalnej społeczności.

Do autorskiego projektu „Ciekawi siebie” (który realizuje od 2007 roku) zaprasza zagranicznych studentów Uniwersytetu Gdańskiego. W Społecznej Szkole Podstawowej nr 1 w Wejherowie, w której uczy angielskiego, oferuje im praktyki organizowane na wzór asystentury językowej. Jest koordynatorką oraz beneficjentką wielu projektów i programów FRSE, a także pomysłodawczynią zielonych lekcji – zajęć prowadzonych z różnych przedmiotów poza klasą (więcej o tym projekcie z 2022 r. na: www.frse.org.pl/aktualnosci/zielone-lekcje-relacja-z-realizacji-projektu-erasmus). Cel? Pokazanie, że na łonie natury także można realizować podstawę programową. Rzeka Cedron na przykład to wprost idealne miejsce do badań na zajęciach z chemii czy geografii. Dzięki niekonwencjonalnym lekcjom uczniowie i nauczyciele jej szkoły zyskali większą chęć do nauki i pracy, powstały też zielone przerwy i zielona świetlica. Dziś ideę lekcji w terenie ich pomysłodawczyni rozpowszechnia m.in. wśród studentów i przyszłych nauczycieli.

"Co mnie motywuje do działania? Przekonanie, że edukacja ma sens i że ciężką pracą można wiele osiągnąć. Uwielbiam też patrzeć, jak dzięki mobilnościom zmienia się życie uczniów i nauczycieli"

Mała ojczyzna jest dla Aleksandry Kurowskiej-Susdorf niezwykle ważna, co widać w podejmowanych przez nią inicjatywach upowszechniających historię lokalną i promujących mniejszość kaszubską. Skupienie na sprawach bliskich geograficznie nie przeszkadza jej jednak w działaniach globalnych, m.in. w Humanity in Action. Aleksandra Kurowska-Susdorf jest także członkinią Instytutu Dobrej Śmierci oraz autorką bajki „Życie jak makaron” i książki „Oswoić śmierć. Edukacyjny potencjał kaszubskich rytuałów pogrzebowych”.

Jej zawodowe motto: „Warto szukać możliwości i pokazywać je innym, inspirując do działania”. Największa satysfakcja? Obserwowanie, jak dzięki projektom Erasmusa nauczyciele stają się bardziej optymistyczni, otwarci i pełni entuzjazmu.